Dzienniki Kamasutry

Indie to ojczyzna Kamasutry niedoścignionego traktatu o rozkoszach i technikach erotycznych. Jednocześnie jednak ta część świata jest najbardziej przywiązana do idei małżeństwa aranżowanego, bez miłości. To również kraj purdah, czyli praktyki zasłaniania kobiety przed światem za pomocą stroju i wysokich murów wokół domu, ale także matriarchalnych grup etnicznych traktujących mężczyzn jak narzędzia rozpłodowe i rolnicze. To kraj, w którym rodziny kłaniają się realistycznym rzeźbom fallusa w pochwie, czyli śiwalindze, ale policja rutynowo zaczepia pary grzeszące publicznym trzymaniem się za ręce. Sally Howard brytyjska dziennikarka i podróżniczka bada społeczne i seksualne patologie kraju Kamasutry, w którym młodzież zaczęła zatykać zużytymi prezerwatywami muszle klozetowe w centrach obsługi klienta, ogląda więcej pornoli niż mieszkańcy jakiegokolwiek innego kraju na świecie i coraz głośniej protestuje przeciwko przemocy seksualnej. Podróż autorka nazywa ją seksploracją odbywa się pociągiem, samolotem i autorikszą. Prowadzi przez ogromne połacie Indii: z zalesionego Madhja Pradeś na północ w stronę Śimli u podnóża Himalajów, przez ludne równiny do Amritsaru i Delhi, a następnie na wschód do starożytnego miasta Waranasi nad Gangesem i dalej do górzystego Śilongu, gdzie indyjska topografia i kultura zlewają się z topografią i kulturą sąsiedniego Bangladeszu, Chin i Nepalu, następnie ze wschodu na południe do słonecznej Kerali i dalej do Madrasu, a kończy się w dusznym Bombaju.