Piosenki, których nie można przestać śpiewać. Prawda. Każdy ma w głowie, albo gdzieś głęboko w serduchu jakieś ulubione piosenki, które nuci sobie w chwilach radości, a nierzadko w smutku.
Jak to się ma do Edwarda Stachury, który – choć stwozył ich kilkadziesiąt – zawsze śpiewał tę jedną: od „ Ballady dla Potęgowej (pierwszej) do „ Piosenki dla piosenki“ ( ostatniej).Więcej o albumie

Kto go raz posłuchał na żywo, musiał zauważyć, że nie jest to zawodowy grajek, czy pieśniarz – czasami się zacinał, a gitara nie zawsze stroiła. Ale jeśli po pierwszej, drugiej piosence nie opuścił sali, raczej zawiedziony niż zachwycony, to musiał zobaczyć i usłyszeć coś, co nie miało nic wspólnego, ze sceną, estradą, mikrofonami, jupiterami i tak dalej.
Bo oto nagle, ten który śpiewał i ten który słuchał, stali się jedną piosenką. Jednym wielkim śpiewaniem. Świętem Śpiewania. Radością i smutkiem. Bólem istnienia i cudem życia.
Bo cala twórczość Stachury, to wielkie „życiopisanie“.
A jego całe życie to piosenka, której nie można przestać śpiewać. Zwiń opis